Zdjęcie czarno-białe pochodzi ze zbiorów APG Oddział w Gdynia, lata 30 XX wieku. Fot. kolorowa wyk. PT, 03.2014
W listopadzie 1918 roku, po latach niewoli, Polska odzyskała niepodległość, lecz bez dostępu do morza. Jednak już wtedy utworzono w Ministerstwie Spraw Wojskowych Sekcję do Spraw Morskich, którą w 1919 roku przekształcono w Departament ds. Morskich. Jego szefem został kontradmirał Kazimierz Porębski.Na mocy Traktatu Wersalskiego w 1920 roku przyznano Polsce odcinek wybrzeża. Linia brzegowa liczyła zaledwie 140 kilometrów, a na jej terenie znajdowało się tylko jedno miasto – Puck, z małym portem. Hel i Gdynia były wtedy małymi wioskami rybackimi. W takiej sytuacji, jedynym miejscem usytuowania administracji morskiej wydawało się Wejherowo – jedyne nieco większe miasto w rejonie nadmorskim. Tamże 2 kwietnia 1920 roku utworzono urząd Marynarki Handlowej pod kierownictwem kapitana mar. Józefa Poznańskiego. Kontradmirał Kazimierz Porębski należał do ludzi, którzy widzieli potrzeby w zakresie należytego wykorzystania dostępu do morza. Widział konieczność budowy odpowiedniego dla polskich potrzeb portu morskiego. W 1920 roku delegował, więc inżyniera Tadeusza Wendę, by znalazł odpowiednie miejsce na jego budowę. Tak rozpoczęła się budowa portu we wsi Gdynia. W tym okresie powstała również administracja rybołówstwa morskiego poprzez powołanie Morskiego Urzędu Rybackiego z siedzibą w Pucku. W grudniu 1921 roku powołano Departament Marynarki Handlowej w Ministerstwie Przemysłu i Handlu, którego Minister aż do wybuchu II wojny światowej był naczelnym organem władzy marynarki handlowej.W 1923 roku dokonano uroczystego otwarcia portu w Gdyni. Wzmożone tempo budowy portu, a także fakt rozbudowy Gdyni i otrzymania przez nią praw miejskich, przyczyniły się do powstania warunków przeniesienia w maju 1927 roku Urzędu Marynarki Handlowej z Wejherowa do Gdyni. W marcu 1928 roku przekształcono go w Urząd Morski.
Więcej na www.umgdy.gov.pl
